Herbolth wstał opierając się o ścianę po czym niemalże skacząc na jednej nodze jak gdyby nigdy nic uciekł z tawerny. Schował się gdzieś przed facetem i odpoczął. A po co ? By móc się deportować do kryjówki. Już po 10 minutach stał przed drzwiami do bazy po czym otworzył je i wszedł do środka. Wciąż nie za bardzo zwracano na niego uwagi. Powoli udał się do pokoju. Wypowiedział regułkę przywracając włosom dawny kolor po czym wciąż z przestrzeloną nogą udał się do depozytu zwijając się z bólu. Wrócił do gildii, przebrał się i zszedł na dół.
-Adel ! Adel ! - Wył na cały głos.
Miał nadzieję, że ta go usłyszy i do niego podejdzie.

Herbolth

Kilku magów zatrzymało się i spojrzało na ciebie, na ich twarzach malowało się połączenie pogardy, politowania i niesmaku.
- Czemu się drzesz, dzieciaku? - zapytał jeden z mężczyzn. Dopiero wtedy spojrzał na twoją nogę... ale to zdecydowanie nie zmieniło jego nastawienia do ciebie. - Taka ranka, a wydzierasz się jakby ci ktoś przynajmniej nogi powyrywał. Nie potrafiłeś się obronić, nie potrafisz się uleczyć... i ty się nazywasz magiem? Żałosne! - warknął i odszedł, a za nim jego towarzysze... ale wpierw jeden z nich machnięciem dłoni niemalże zasklepił ci ranę...

Artemis

Słysząc słowa łowcy, zabójca podniósł jedną brew do góry z niedowierzaniem.
- Wiesz... skoro ty tak próbujesz z kogoś wyciągnąć informacje... to lepiej zostaw to innym, co? A i rzeczywiście, nie zabijam bez przyczyny. A jeśli chcecie mnie szukać to proszę bardzo... tylko nie wysyłajcie za wielu ludzi, bo może wam personelu zabraknąć... a i w takim razie radziłbym wam uważać na cienie, bywają zabójcze.
Artemis już miał odejść, gdy coś wpadło mu do głowy.
Każda broń jest dobra, pomyślał z lekkim uśmieszkiem.
- Jest jeszcze jedna grupa - odezwał się, wciąż będąc odwróconym do łowcy plecami. - Która z jakiś przyczyn nie lubi ani łowców ani magów. Niewiele o nich wiem ale mają sporo wpływów i środków. Możecie trochę powęszyć - dodał, po czym wymienił rejon, w którym siedzibę mieli jego byli pracodawcy.
Następnie zniknął w ciemnościach.
Wernon rozejrzał się czule, po czym westchnął lekko - w krótkim czasie sporo się wydarzyło.
W tej chwili usłyszał jeszcze głos nad uchem:
- Aha... i jakbyście się spotkali z tamtymi... powiedz im, żeby na przyszłość dotrzymywali umów.
Po czym nastała cisza...

A więc miałem rację...jest ktoś trzeci, jakaś inna grupa. Tylko kto to u licha może być. No nic, dobre i tyle wracam do kryjówki.

Wernon otrząsnął się po całej awanturze, zapłacił z piwo i to w dodatku z nawiązką za szkody.
Wyszedł z karczmy i skierował się w stronę kryjówki.Po 30 min spokojnego marszu cichymi i ciemnymi ulicami Benejov dotarł do jednego z wejść do kryjówki. Zawsze starał się używać innego wejścia, aby trudniej było go wyśledzić, ale również żeby sobie utrwalić ich położenie. Po 15 minutach przedzierania się przez kanały ujrzał pierwsze blaski światła, wieszczące ,że kryjówka jest już niedaleko. Tunel wychodził tuż obok kowala. W tym momencie Wernon przypomniał sobie o swoim mieczu. Postanowił odebrać go od krasnoluda.
Wernon podszedł do pieca przy którym stał kowal rozgrzewający właśnie stalowy pręt.

-Widzę, ze interes się kręci.

-I to jeszcze jak, po akcji z goblinami wszyscy na gwałt potrzebują nowego oręża- uśmiechnął się krasnolud.

-Przyszedłem odebrać swój miecz.

-Ach tak, pamiętam- krasnolud odszedł od pieca , podszedł do dębowej lady z pod której wyciągnął zawinięte w szmaty ostrze-Oto i on-Ciągnął dalej krasnolud.

Wernon podniósł zawiniątko, szybko zrzucił szmaty i jego oczom ukazała się idealnie naostrzona klinga.

-Tylko pogratulować takiego kunsztu w rękach- powiedział Wernon podziwiając precyzję z jaką ostrze zostało naostrzone.

-Cieszę  się, że jest pan zadowolony z mojej pracy.

- A właśnie, mam dla pana jeszcze jedno zlecenie, tym razem trochę bardziej skomplikowane .Mianowicie potrzebuję pochwy do tego miecza.

-Pochwy?Co w tym zleceniu jest aż tak skomplikowanego?Każdy głupi potrafi wykonać pochwę na miecz.

-Tradycyjną pochwę zapewne tak...ja potrzebuję czegoś troszkę bardziej , powiedzmy, wymyślnego- uśmiechnął się Wernon.

-A dokładniej?Jeśli wolno wiedzieć oczywiście?

-Najpierw muszę wiedzieć czy przyjmie pan zlecenie?

-Z miłą chęciom, lubię wyzwania.

-A więc: pochwa musi być bardzo lekka a zarazem wytrzymała, do tego musi być przewieszana na skórzanych pasach, na skos  przez plecy, ale nie to jest najtrudniejsze. Najtrudniejszym aspektem tego zlecenia jest to, że pochwa ma wisieć do góry nogami, tak aby wyciągnięcie miecza odbywało się ruchem do dołu, najlepiej szybko.

-Oooo. To będzie nie lada wyzwanie, ale zobaczę co uda mi się zrobić, lecz musisz zostawić swój miecz.

- Nie ma sprawy, wrócę po komplet jutro wieczorem.

Kowal zrobił minę która sugerowała by, że czeka go ciężka noc w kuźni.

Wernon odszedł od lady i skierował się prosto do swojego pokoju.

O tym czego się dowiedziałem powiem reszcie jutro, teraz muszę odpocząć...w końcu mogłem dzisiaj zginąć.

Wernon umył się, przebrał w czyste lekkie ubranie i położył się do łóżka. Zasnął natychmiast.

Było koło godziny 10. Wernon krzątał się po kryjówce  już od paru godzin, większość czasy zwiedzał wszystkie możliwe zakamarki bazy, lecz teraz nadszedł czas aby zdać raport reszcie. Weron ruszył w stronę pokoju obrad, drzwi były otwarte, lecz w środku nikogo nie było.

Najwyraźniej wszyscy mają jakieś ważne sprawy...

Wernon powoli wszedł do pomieszczenia,wyciągnął z kieszeni płaszcza kartkę i wieczne pióro. Położył kartkę na stole i zaczął pisać:

Maiłem rację, w całą obecną aferę zamieszana jest jeszcze jakaś trzecia organizacja. Miałem wczoraj nieprzyjemność spotkać się z zabójcą Mistrza. Odradzam poszukiwania tego typa z pod ciemnej gwiazdy, przynajmniej do czasu aż nie dowiemy się kto go wynajął i dokładnie dlaczego. Podobno jego zleceniodawcy nie opowiadają się po żadnej ze stron, więc są zagrożeniem nie tylko dla nas, ale i dla magów. Gdybyście mnie potrzebowali będę na strzelnicy.
                                                                                                                                          Wernon


Po napisaniu listu Wernon udał się prosto na strzelnicę, aby potrenować oko, w końcu wczorajszego dnia chybił pięciokrotnie...

Chłopak popatrzył na Enmę.
-Co...? Co Kigam ? Mam wrażenie, że nie mówisz mi wszystkiego. Lecz powinieneś. W końcu mnie znasz i możesz mi zaufać. Więc powiedz. Czy Kigam żyje ? I co wiesz w związku z nim. Dobra ! Nie chcesz nie mów. A ja muszę przestać krzyczeć w środku nocy... Nie ważne. Słuchaj. Przyszedłem do ciebie pogadać o nauce magii. Czytałem dzisiaj książkę o czarach obezwładniających. Chciałem się nauczyć paraliżu. Udało mi się go tak jakby wyczarować lecz nie wiem czy chwila treningu i siedzenia przy książkach nauczy mnie takie zaklęcia ? Przyszedłem do ciebie żeby...no...przetestować na tobie paraliż. Wiem...Wiem głupi pomysł. Ale w końcu jest możliwość, że nauczyłem się czegoś pożytecznego. A że ty jesteś bardziej i to o wiele bardziej doświadczony ode mnie to mógłbyś ze mną poćwiczyć i mnie pouczyć, wytknąć błędy cokolwiek.... Ohhh... Asienagadłem... - Herbolth przestał mówić i próbował zapełnić swoje płuca powietrzem.