Oberon

W jednej chwili zrozumiałeś, po co była pieczęć na drzwiach - po prostu blokowała przed wydostawaniem się zarówno dźwięki, jak i zapachy, a nawet magiczne emanacje. W jednej chwili uderzyła w Ciebie magiczna aura tak mroczna, złowroga i plugawa, że aż się zachłysnąłeś. Potem w nozdrza uderzył smród mięsa, krwi i bebechów, do uszu doszedł dziwaczny, mlaszcząco-mechaniczny dźwięk, aż w końcu otwarłeś drzwi do końca i ujrzałeś wnętrze pomieszczenia.

Miało wielkość zbliżona do sali głównej w Twojej ulubionej karczmie w Puercie i było oświetlone tylko dziwacznie poskręcanymi lampami z brązu, umieszczonymi pod sufitem i produkującymi niepokojące, przyćmione, czerwone światło. Ale nie to było najgorsze...

Pomieszczenie wypełnione było zwłokami ludzi, zwierząt leśnych, ptactwa, nawet jakiegoś robactwa. Całą przeciwległą ścianę pokrywała sieć długich, cienkich macek z licznymi rogowymi wypustkami w kształcie ostrych jak brzytwa noży, szczypiec, szpil i innych bliżej nieokreślonych narzedzi. Usuwały one rozmaite kończyny, dopasowywały do siebie, montowały znane Ci już magiczne urządzenia ożywiające, po czym zszywały, sklejały albo w jakiś inny niewyjaśniony sposób łączyły wszystkie części w jedno, ożywione i wzmocnione ciało.

Mówiąc jaśniej - napatoczyliście się na fabrykę golemów z ciała, co by tłumaczyło, czemu zza tych drzwi wyszedł wcześniej jeden z nich.

W tej chwili jeden z nich był do połowy złożony, składając się z ludzkich nóg i mocno zbitego, pokrytego krótką, szorstką szczeciną korpusu, ale jeszcze się nie ruszał, chociaż nie wiadomo było, ile czasu zajmie mackom dokończenie go...

Widok ten stanowił dla Was wszystkich, mimo Waszego doświadczenia i hartu ducha, wstrząsające doznanie. Szczególnie mocno uderzyła w Jessego i Tamirę, na co wpływa miała także uwolniona mroczna magia...

To co było za drzwiami okazało się odrażające, fetor rozkładu wydzierał się zza dopiero co otwartych drzwi, fragmenty ciał walały się po podłodze. Jessie na kilka sekund staną jak wryty, z paraliżu wyciągnęły go dopiero słowa Havoca:

- Spal to w cholerę i zabieramy się stąd.

Jessie bez słowa zajrzał do swojej torby, przeglądając zawartość. Zajęło mu paręnaście sekund zanim znalazł coś odpowiedniego.

- To powinno załatwić sprawę- Trzymał w ręce szklaną, zatkaną zalakowanym korkiem sferę wielkości sporej zaciśniętej pięści, wypełnioną przezroczystym, żółtawym płynem. Jester odpieczętował granat alchemiczny i umieścił w środku mniejszą szklaną kulkę wypełnioną krwiście czerwoną substancją po czym na powrót zapieczętował całość.

  - Obie substancje są całkowicie bezpieczne i stabilne… oczywiście pod warunkiem, że przechowuje się je osobno… gdy się jednak zmieszają, to całkiem inna historia- powiedział z zadziornym uśmieszkiem- powiedzmy, że temperatura ognia jest na tyle wysoka by topić zbroje wraz z zawartością. Havoc, jak tylko wrzucę to do środka zatrzaśnij drzwi, pomogę Ci je przytrzymać a reszta niech lepiej się odsunie dla bezpieczeństwa. No to lecimy.

Jester zajrzał do pomieszczenia wrzucając granat po wysokim łuku.

Shikage

Kiedy Shikage patrzyła na Oberona mającego otworzyć drzwi miała bardzo złe przeczucie i nie wiele się pomyliła.
- Na wszystkie ciemności jakie to obrzydliwe - pomyślała. Nie pamiętała czy kiedy ostatnio czuła taki fetor. Nawet ją zszokowało lekko to co zobaczyła w pomieszczeniu. A kiedy Havoc zaproponował by spalić to wszystko była zdecydowanie za.
Jesse wziął się za przygotowanie czegoś w stylu granatu, który wrzucili do pomieszczenia. Miała na dzieję, że zadziała tak jak mówi alchemik i dzięki temu nie będą musieli się martwić o kolejnego konstrukta zachodzącego ich od tyłu.
- Wychodzi na to, że ten zamek albo żyje albo jest połączony czuciowo z żywą istotą. Martwi mnie, że będą mogli nas przez to zlokalizować nawet jeśli oddalimy się od tej zniszczonej pracowni. Musimy być wyjątkowo ostrożni a do tego znaleźć miejsce by odpocząć bo inaczej może być ciężko - powiedziała łowczyni, dzieląc się swoimi przemyśleniami z resztą drużyny. - Amun, idź z przodu, pilnując tego zapachu książek i uważaj czy coś się do nas z przodu nie zbliża.

Ostatnio edytowany przez Angela (2018-07-10 22:39:14)

Tamira ledwo co zdążyła wrócić do siebie, a już wyrosło przed nimi nowe zagrożenie. Upiorne ściany pułapki zbliżały się do środka. Kobieta wpadła w panikę. Czy bomby alchemika byłyby w stanie zniszczyć przeszkodę, nie zabijając ich? Wątpliwe. Być może w tym przypadku trzeba było użyć magii.
Z sakwy wyciągnęła haglaz. Może uda jej się zmrozić bądź zniszczyć tę bardziej odległą ścianę. Runa nie była na tyle silna, by im również zaszkodzić. Rozsądniej byłoby próbować zniszczyć ścianę, która oddzielała ich od biblioteki, lecz ta była zaraz przed nimi, a Tamira wolała nie ryzykować.
Kotołaczka zamachnęła się kamieniem i obserwowała, jak dosięga celu.

Sytuacja robiła się coraz gorsza. Najpierw pomieszczenie pełne krwi, mięsa i zwłok, teraz pułapka, która chce ich zmiażdżyć. Oberon od początku, wiedział, że podjęte zadanie nie będzie łatwe, ale nigdy nie wyobrażał sobie takich makabrycznych sytuacji.
Cholera, co teraz? Muszę się wykazać, nie chcę żeby ktokolwiek jeszcze tutaj zginął. Te ściany wyglądają jak z kości, Tamira jedną zatrzymała. Gdybym tylko wziął skądś wodę...
-Moment, jeżeli to tkanka kostna to w takim razie… ma w sobie wodę. Nie za wiele, bo około 30%, ale wystarczy.
Oberon już chciał przyłożyć dłonie do ruchomej ściany, gdy zorientował się, że ów ściana składa się również z różnokształtnych kolców i kończyn. Mimo wszystko musiał zaryzykować. Uniósł dłonie i trzymał je na tyle blisko ściany, żeby móc coś z nią zrobić. Skoncentrował się, wyczuł wodę w ścianie. Bransoleta na jego ręce zadrżała.
-Jeżeli uda mi się zamrozić wcześniej wykrytą i wyizolowaną w ścianie wodę… lód powinien rozsadzić te kości od środka… Powinien.

Ściany zbliżały się nieubłaganie. Oberonowi udało się ukruszyć kawałek jednej z nich, ale nic poza tym. Cała uwaga Jessiego prawie natychmiastowo skupiła się na czerwonych obiektach znajdujących się na samym środku każdej ze ścian.

To może być to, co je napędza.

-Zróbcie mi miejsce do strzału- wykrzyczał do towarzyszy.

Jester przejżał swój zapas grotów by wybrać odpowiedni. Wybór padł na zmodyfikowany grot służący do przebijania zbroi płytowej. Grot swoim wyglądem przypominał mały, metalowy, stożkowy punktak, z tą róznicą, że sam koniec wykonany był z węglika krzemu a w środku znajdowałsię ładunek piorunianu rtęci odpalany uderzeniem bełtu w cel, przez co idealnie nadawał się do przebijania naprawdę twardych rzeczy.

Alchemik osadził grot na promieniu, zarepetował kuszę i oddał strzał w kierunku kuli znajdującej się na ścianie, w której wcześniej Oberon zrobił wyrwę.

Havoc

Nerwowo ściskana tarcza nagrzała się lekko, gdy Tamira zaatakowała ścianę za nimi a Oberon uszkodził przeszkodę magią.
- Zróbcie mi miejsce do strzału! - usłyszał i momentalnie przywarł całym ciałem do ściany. Coś świsnęło mu parę centymetrów od ucha i wbiło się w ciemne jądro tkwiące w kości. Ork przyjął z powrotem pozycję i zasłonił tarczą twarz, osłaniając się przed energią uciekającą z kuli którą strzaskał bełt Alchemika. Ciemna magia opłynęła go niczym mroczny dym i rozpierzchła się.
- Dobra robota. - pochwalił towarzyszy i wyszczerzył kły, czego niestety nie mogli zobaczyć ze względu na hełm. Dał znak stalową dłonią by się cofnęli i nastawił wciąż ciepłą i jaśniejącą tarczę na bark.
Postąpił parę kroków w tył razem z towarzyszami i ugiął nogi, przygotowując się do staranowania ściany. Potężne mięśnie nóg Wardena niemal wykatapultowały go w przód, nadając ogromnemu cielsku niszczycielskiej siły. Schowany za tarczą, miażdżył z głośnym chrzęstem każdy kościany twór stojący mu na drodze. Z pełnym impetem i potwornym trzaskiem przyłożył w osłabione przez Oberona miejsce, ową dziurę w obrzydliwej, kościanej przeszkodzie.

Ostatnio edytowany przez Mezo (2018-07-28 14:34:07)

Shikage

- No tego się nie spodziewałam - powiedziała cicho dziewczyna, oszołomiona widokiem biblioteki. Lecz nie tomy zakazanych ksiąg czy sam wystrój biblioteki ją zaskoczył.
- Czujesz tą demoniczną energię? - spytał Amun. Łowczyni podeszła do pierwszego lepszego regału.
- Te utrzymują przywołanego demona, te chronią przed ogniem, a te...? Hmmm... One po prostu są ozdobne, a to ciekawe... - mamrotała do siebie. Następnie podeszła do głównego kręgu przy piedestale. Po przeanalizowaniu go postanowiła podzielić się swoimi obserwacjami z resztą drużyny. - Ten krąg służy do przywoływania demona, konkretnego typu, który ma za zadanie spisywać dzieje zamku. Spróbuję wejść i zobaczyć czy jest tam coś ciekawego napisane. Jeśli jest napisane w języku demonicznym to powinnam dać radę to odczytać. Ewentualnie mogę tego demona przywołać i go przepytać ale do tego musielibyśmy zniszczyć pozostałe kręgi by utrzymać go tylko w jednym. Jednak najpierw spróbuję wejść tam, wynieść i przeczytać księgę. - Po czym ruszyła w stronę księgi na piedestale

Ostatnio edytowany przez Angela (2018-07-31 23:52:24)