Herbolth

Twój sen nie trwa długo. Nagły trzask budzi cię, chociaż początkowo nie wiesz co się właściwie dzieje. Krzyk Enmy sprawia, że podrywasz się z łóżka. Kilkanaście metrów od siebie widzisz potworna bestię, którą z przerażeniem rozpoznajesz jako chimerę - monstrum o umięśnionym ciele lwa, potężnych, orlich skrzydłach i nie mniej orlich szponach przy lwich łapach, a także, a może raczej przede wszystkim, trzech głowach - orła, lwa i kozy i wężowym ogonie. To co w opowieściach jawiło ci się zawsze jako śmieszna krzyżówka, okazuje się być bestią potężną i przerażającą. Dostrzegasz groźne szczegóły potwora, długi ogon, szczerzący potwornie niebezpieczne, zatrute kły, potężny dziób i przenikliwe oczy orła, zabójczo groźne kły lwa, wreszcie rogi na głowie kozła, dłuższe od twojego miecza. A zarazem nie możesz nie podziwiać niezwykłego sposobu, w jaki poruszają się wszystkie trzy głowy, nie przeszkadzając sobie nawzajem, każda z osobna mogąca przynieść szybką śmierć.
Z zamyślenia wyrywa cię oślepiający błysk pioruna, który wystrzelił z dłoni Enmy.
- Herbolth, nie śpij, kurna, bo zginiesz! - krzyczy młodzieniec i rusza do dalszej akcji. - Ta chimera jest jeszcze młoda, nie zdobyła jeszcze zdolności ziania ogniem, damy sobie z nią radę - dodaje, gestykulując dziko i rozpoczynając kolejne zaklęcia.
- Ruszaj, wesprzemy was z Adel zaklęciami ochronnymi i leczącymi - krzyczy z tyłu Lilith.
Nie masz wyjścia, musisz walczyć...


Wernon

Magiczny dym z działa runicznego opadł i okazało się, że na pobojowisku nie pozostał żaden żywy goblin... chociaż oczywiście wciąż było ich mnóstwo w innych miejscach.
- Niezła robota - odezwał się zmęczonym głosem twój były przewodnik. - Widzę, że udało ci się pokonać tamtą grupę... dobrze. - Obrzucił twój oddział przenikliwym spojrzeniem, po czym westchnął głęboko. - Czy tylko Noonac i Rodarob przeżyli? - zapytał, na co odpowiedziałeś, kiwając głową. - A dwaj pozostali łowcy, których z tobą posłałem?
- Ranni ale żywi, zostawiłem ich, do niczego by się nie przydali, a tylko by nas spowalniali.
- Dobra decyzja - pochwalił cię. - A zatem... co teraz? Okazało się już, że potrafisz nieźle dowodzić, uważam więc, że możesz równie dobrze dowodzić i teraz. Chyba, że wolisz oddać ten ciężar mi. - Na jego twarzy, po raz pierwszy odkąd go poznałeś, wykwitł lekki uśmieszek...

Uwagi Mistrza Gry

Filip masz opisywać TYLKO swoje akcje i działania, bez efektów oraz bez działań innych członków twojej małej grupy. Posty nie muszą być długie, ważne, żeby były treściwe. Oczywiście jeśli chcesz wydłużyć posta możesz wstawiać swoje przemyślenia (to jest zawsze w cenie) oraz po prostu wykonywać więcej działań/akcji/czarów/ataków, niepotrzebne skreślić.
Kamil, u Ciebie sytuacja jasna, masz wybór - albo przejmujesz dowodzenie i prowadzisz akcję jak do tej pory, całą ekipą, albo zostawiasz dowodzenie przewodnikowi i będziesz opisywał bitwy tylko ze swojej perspektywy

Wychylanie się nie jest w moim stylu.Dość już pokazałem.Czas oddać dowodzenie i zająć się walką.

-Przejmij dowodzenie -rzucił Wernon z tajemniczym uśmiechem.


Lepiej  się nie wychylać.Im mniej wiedzą o moich metodach i o mnie tym na razie lepiej.

Wernon sprawdził czy ma jeszcze ostrze Regaddy, naciągnoł kuszę i założył bełt.
Z daleka ocenił sytuację:Wyglądało na to, że walka ma się ku końcowi, wystarczyło jeszcze tylko dogonić i zlikwidować uciekające w głąb lasu jednostki wroga.Na polu walki co prawda trwała jeszcze walka, ale na pierwszy rzut oka było widać, że gobliny nie dadzą rady.

-Ja , jeśli oczywiście pozwolisz, zajmę się tymi którzy uciekli do lasu.Lepiej dla nas będzie jeśli cała ta hałastra nie dobiegnie do swojej kryjówki.

-Patrząc na naszą obecną sytuację, nie widzę przeszkód.

-To świetnie, zostawiam wam resztę ludzi którzy mi zostali.- Powiedziawszy to dał znak swoim ludziom ukrywającym się w krzakach.

Z krzaków wyszła reszta świty, oddając się pod rozkazy Przewodnikowi.

Wernon by nie tracić czasu pobiegł prosto w kierunku lasu..Biegnąc przez las  posyłał bełt za bełtem w kierunku uciekających stworzeń. Większa części strzałów była celna, Wernon był z siebie zadowolony, w końcu był w swoim żywiole...

Herbolth prześlizgnął się pod nogami bestii i wskoczył jej na głowę. Mocno trzymał za rogi. Wyciągnął Angelumen  lecz go nie rozkładał... wbił sztylet prosto w grzbiet monstrum.
To pomoże mi się utrzymać na tym czyś... skupi się na próbie zrzucenia mnie
Herbolth'em miotało jak robotnikiem po wypłacie.
Nie utrzymam się tak ! Teraz Herbolth wyciągnął Tenebris i wbij ją obok sztyletu.
Pozostało mu utrzymać się na grzbiecie i czekać na zaklęcie Enmy.

Herbolth

Twój manewr zadziałał - bestia skupiła całą swoją uwagę na tobie. A że wkurzyła się przy tym do granic możliwości to inna sprawa. Zaczęła się rzucać, ale to spowodowało tylko tyle, że twoje ostrza zaczęły szarpać jej rany jeszcze bardziej. Chimera jednak, jak to chimera, okazała się być całkiem bystra. Przestała się nadmiernie ruszać, a zamiast tego użyła swojego ogona, który był wystarczająco długi by sięgnąć do jej głów, a co dopiero do grzbietu. Potężny wąż pomknął do przodu, nie wiadomo, czy chcąc cię ukąsić, czy też raczej połknąć w całości, na twoje szczęście zaklęcie dziewczyn raz jeszcze ochroniło cię, przez co uderzenie ogona zrzuciło cię tylko z chimery. A że się przy tym poobijałeś to inna sprawa...
Tym niemniej zdążyłeś w sama porę - Enma przygotował bowiem zaklęcie. Wyrzucił w powietrze garść opiłków żelaza, krzycząc coś, czego nie zrozumiałeś z powodu ryku potwora i opiłki zmieniły się w dziesiątki długich, metalowych prętów, które pomknęły ku bestii i poprzebijały ją, unieruchamiając zarazem.
- Szybko, młody, dobij ją póki wciąż jeszcze udaje mi się ją utrzymywać przybitą do podłoża.
Na szczęście spadając z chimery udało ci się zabrać ze sobą miecz, sztylet pozostał utkwiony w karku monstra...


Wernon

Sprzyja ci szczęście, kiedy pierwszy goblin mylnie ocenia twój ruch i przyjmuje bełt na twarz. Drugi jednak zdaje się być lepie zorientowany - w ostatniej chwili zastawia się rapierem przez co twoje ostrze nie trafia go w bebechy , a zaledwie przejeżdża po ramieniu. Odpycha cię do tyłu i próbuje pchnąć cie w oko. Tymczasem ostatni goblin, oszołomiony dotychczas nagłością twojego ataku, zaczyna cię zachodzić od tyłu, szukając okazji do pchnięcia cię swoim niezwykle wąskim floretem...

Wernon szybko odskoczył dwa kroki w tył, wykonał szybki piruet stając twarzą do drugiego goblina z tyłu . Zamarkował mocne cięcie od góry, jednocześnie robiąc fintę w lewo i wyprowadzając szybkie,krótkie cięcie na odlew.

Herbolth najpierw zbiera cienkie gałązki na rozpałkę.  Następnie szuka już większego drewna. Chłopak wyciąga z ziemi kamienie na obłożenie ogniska. W okręgu kamieni układa drobne drewienko. Celując ręką w ognisko podpala je drobną kulą ognia. Teraz podkłada większe kawałki aby podtrzymać ogień.
-Hmmm.... Skołujmy jakieś siedzenia. - Mówiąc to poszedł szukać przewróconych ale nie za dużych drzewek.
Ułożył je w pewnej odległości od ognia. Herbolth poszedł dalej. Tym razem po gałązki świerkowe. Po zebraniu wystarczającej ilości poukładał je w miejscach do siedzenia. Obozowisko było gotowe. Ale... co z jedzeniem.
-Ehhh co oni tak długo robią...? - Powiedział do siebie Herbolth zadowolony ze swojej roboty.

Herbolth

Po chwili się pojawili, Enma niósł kilka świeżo złowionych ryb, czym zyskał w twoich oczach... przynajmniej do chwili, gdy wyjaśnił ci, że zwabił je do siebie prostą sztuczką magiczną. Oczywiście pojawił się inny problem - żadne z magów nie potrafiło owych ryb oprawić. Ponadto Enma zaczął narzekać, że nikt nie wziął ze sobą herbaty.
Dobrze chociaż, że zabrali ze sobą niewielki kociołek i udało im się znaleźć źródło wody...


Wernon

- No, no, no... Widzę, że pogłoski na twój temat nie były zbytnio przesadzone. - Usłyszałeś nagle głos za sobą, a gdy się obróciłeś, ujrzałeś przyglądającego się tobie przywódcę Łowców Magów. - Chociaż muszę przyznać, że nie jesteś zbyt dobrym szermierzem, to jednak masz dwie cechy, które zawsze się przydają w walce - zdolność do improwizacji... i łut szczęścia. Musze jednak przyznać, że z chęcią przyjrzałbym się bliżej twoim zdolnościom strzeleckim, z których słyniesz. A tak a pro po to jestem przywódcą okolicznych łowców, czego się zapewne już domyśliłeś. Przedstawiłbym się, ale przyłączając się do łowców porzuciłem swoje stare imię, a że nie przybrałem nowego więc teraz nie bardzo mam się czym przedstawiać. No nic, fakt, że trochę dookoła się burdel zrobił, ale w ten sposób mamy chwilę dla siebie. Masz może jakieś pytania do mnie?